Przysiady nago, bicie kijem i zastraszanie. Przemoc w Warszawskim Ośrodku Socjoterapii

Podopieczni Młodzieżowego Ośrodka Socjoterapii nr 7 w Warszawie byli bici kijem, zastraszani i w ramach kary musieli wykonywać przysiady nago – wynika z dziennikarskiego śledztwa reportera Radia Eska. Przemoc, którą niektórzy wychowawcy stosowali w placówce, została wcześniej opisana m.in. w raporcie Rzecznika Praw Dziecka.

W Młodzieżowym Ośrodku Socjoterapii nr 7 przy ul. Osowskiej na co dzień uczy się i mieszka około 80 osób. To młodzież w wieku od 13 do 18 roku życia. Przez blisko dziesięć lat dochodziło tam do wielu przypadków przemocy – psychicznej i fizycznej.

– Przed sylwestrem siedzieliśmy z kolegą w kabinie i nagle patrzę, wysuwa się kij od szczotki. Najpierw uderzył mojego kolegę (…) Zaraz mi się wysunął kij spod kabiny i też dostałem. Zdenerwowałem się, otworzyłem drzwi. Stał tam wychowawca – opowiada jeden z wychowanków ośrodka.

Pierwsze przypadki przemocy w ośrodku opisuje raport Rzecznika Praw Obywatelskich z roku 2011. – Niektórzy wychowawcy stosują nieregulaminowe kary w postaci uderzenia w kark lub ćwiczeń fizycznych. Oprócz tego połowa rozmówców wskazała, że zdarzają się sytuacje, w których pracownicy placówki zachowują się niewłaściwie wobec wychowanków. Chłopcy zgłosili, że niektórzy wychowawcy krzyczą, używają wulgaryzmów, zastraszają, a także szarpią ich – czytamy w dokumencie.

Raport wskazuje, że dyrektor zobowiązał pracowników, by wszelkie konsekwencje wyciągane wobec wychowanków były zgodne ze statutem i regulaminem ośrodka.

Jeden z poszkodowanych opowiedział reporterowi, że w ramach kary musiał wykonywać przysiady nago.

– Musiałem robić przysiady nago, (…) sprawa została zamieciona pod dywan – opowiada. Relacje podopiecznych potwierdzają niektórzy pracownicy ośrodka, którzy przyznają, że jeden z wychowawców „wjeżdża chłopakom na psychikę”. Przyznają też, że wiedzą, iż wychowankowie ośrodka byli zabierani do osobnego pokoju i tam bici tak, sposób, by nie mieli śladów.

Po kontrolach „nie ma nieprawidłowości”

Jak czytamy w reportażu, ośrodek w 2018 roku dwukrotnie został skontrolowany przez Kuratorium Oświaty (za drugim razem kontrola odbyła się na wniosek Ministerstwa Edukacji Narodowej). Po pierwszej kontroli w czerwcu w raporcie stwierdzono m.in., że – jak podaje Eska – „większość wychowanków czuje się bezpiecznie w ośrodku i podopieczni mają zaufanie do pracowników placówki, ale zwrócono też uwagę na istniejące w ośrodku zachowania przemocowe. Duża ich część dotyczyła zachowań rówieśników i kolegów, ale wskazano także na przemoc stosowaną przez wychowawców”. Równocześnie zaznaczono, że ośrodku „dochodzi do sytuacji konfliktowych między wychowankami a kadrą pedagogiczną, jednak nie mają one cech stosowania przemocy fizycznej lub psychicznej”.

Kilka miesięcy później, podczas kolejnej kontroli (tej na wniosek MEN), potwierdzono konkretne przypadki przemocy i zwrócono uwagę, że dyrektor placówki nie zapewnia wychowankom bezpieczeństwa.

Po drugiej kontroli dyrektor zawiesił w obowiązkach dwóch wychowawców. Z relacji poszkodowanych wynika jednak, że w placówce wciąż pracują osoby, które w przeszłości się nad nimi znęcały, a oni sami są zastraszani. Z kolei Biuro Edukacji Warszawy, pod które podlega ośrodek, zapewnia, że od października zeszłego roku nie było tam przypadków przemocy.

Na pytanie, czy wychowankowie, którzy zgłaszali przemoc mogą liczyć na pomoc, dyrektor Lisewski odpowiada: – Na podstawie praktyki zwołujemy zespół wychowawczy. Z takim wychowankiem wszyscy specjaliści się spotykają, wszyscy się spotykamy. I na ten temat się po prostu rozmawia – czy taka sytuacja miała miejsce czy nie.