Taco Hemingway, w wywiadzie którego udzielił do książki dla „To nie jest hip-hop. Rozmowy II” opowiedział, jak wyglądały jego początki w muzycznym świecie.

W 2011 roku Taco Hemigway wysłał do Tytusa, właściciela Asfalt Records swój pierwszy anglojęzyczny materiał. Marcin Grabski zainteresował się młodym raperem i wziął go pod swoje skrzydła. Okazuje się, że Taco wysyłał swoje materiały także do innych wytwórni, jak np. Prosto i Alkopoligamii, a także do takich raperów jak The Weeknd i Childish Gambino.

– W tym samym roku, co do Tytusa, napisałem do, uwaga!, Childisha Gambino, który – w związku z tym, że i rapował, i działał w telewizji – był wówczas moim największym autorytetem. Link do płyty wysłałem również do Weeknda – w tamtym czasie miał kilka tysięcy fanów na Facebooku. Niestety żaden z nich nie odpisał. W piosence 4 AM in Girona rapowałem, że kiedyś wypisałem do swoich idoli i zastanawiałem się, czemu nie odpisują – to było właśnie o Donaldzie i Ablu. – wspomina Taco Hemingway w wywiadzie, którego udzielił do książki „To nie jest hip-hop. Rozmowy II”, a którego fragment ukazał się na stronie newonce.net.

https://www.instagram.com/p/B0RaRjoCxYY/

„Nagrywając tamtą płytę, siedziałem w Brukseli w ówczesnym domu mojej mamy”

– Pisałem też do Prosto i Alkopoligamii, ale nie dostałem żadnej odpowiedzi, więc mail do Tytusa był może nieco desperacki. Nagrywając tamtą płytę, miałem dwadzieścia lat i przez całe lato siedziałem w Brukseli w ówczesnym domu mojej mamy. Gdy realizowałem wokale w piwnicy, byłem święcie przekonany, że właśnie tworzę wielki album, który odbije się echem na całym świecie. Orientowałem się w rapowych tematach, sądziłem, że moje rymy są niezłe, miałem też parę fajnych punchline’ów… Mama pytała mnie: A co, jeśli to nie będzie popularne? Odpowiadałem, że będzie. Tymczasem okazało się, że poświęciłem wakacje na projekt, z którego nic nie wynikło. Tym niemniej byłem mega zajarany, jak Tytus odpisał na moją wiadomość. Szkoda tylko, że nie załatwił mi jakichś bitów od Emade, o które poprosiłem go w post scriptum (śmiech). – dodaje.