Czy guma do żucia może być uznana za obiekt seksualny? Jak wykorzystać potęgę masła orzechowego w relacjach zawodowych? Albo czym różnią się od siebie abaja, nikab, hidżab i burka? Odpowiedzi na te oraz wiele innych pytań znajdziemy w debiutanckiej książce Jennifer Steil, „Rok w Jemenie”.

„Jest taki stary dowcip o Jemenie, który usłyszy każdy obcokrajowiec, jeśli tylko utknie tam na tyle długo by go pojąć. Pewnego razu Noe, ciekawy, co zmieniło się od jego czasów, pożyczonym od Boga prywatnym odrzutowcem wybrał się w podróż po Ziemi. Najpierw przeleciał nad Francją. Nieprawdopodobne! – zachwycał się – ależ ta Francja jest odmieniona! Cóż za architektura, jakie innowacyjne zmiany! Potem rzucił okiem na Niemcy. Niewiarygodne! Ledwie poznałem ten kraj! Technologia poszła tu tak bardzo do przodu! Nie mówiąc o przemyśle! Następnie skierował się w stronę południowej Arabii. Ach, Jemen – westchnął z rozrzewnieniem – Wszędzie bym go poznał. Nic się nie zmienił. ” To fragment książki, którą bez wahania polecam wszystkim miłośnikom Orientu.

Jeden z najuboższych krajów arabskich – Jemen. Według popularnego w tamtych rejonach dowcipu niezmieniony od czasów potopu. Jednak roczny pobyt nowojorskiej dziennikarki w tym miejscu całkowicie odmienia jej życie. Kiedy w 2006 roku doświadczona reporterka, współpracująca m. in. z „The Week” czy „The Washington Times”, przyjmuje nietypową ofertę poprowadzenia trzytygodniowego szkolenia jemeńskich dziennikarzy, nie zdaje sobie sprawy, że rozpoczyna się przełomowy rozdział w jej życiu.

„Rok w Jemenie” to niesamowita historia kobiety, która przez kilkanaście miesięcy pełni obowiązki redaktor naczelnej anglojęzycznej gazety „Yemen Observer”. Jennifer przyjeżdża do tego kraju z misją redagowania niezależnej, wolnej gazety. Podczas rocznego pobytu jej plany będą jednak musiały ulec wielu zmianom, a ona sama przejdzie niebywałą metamorfozę. Wspomnienia Jennifer Steil tworzą ciekawy obraz jemeńskiej kultury, obyczajów oraz społeczeństwa. To także opowieść o niezwykłej determinacji i uporze głównej bohaterki, która stara się wprowadzić zachodnie zasady do wschodniej kultury. Samotnie walczy z typowym dla arabskich krajów patriarchalnym uwarunkowaniem kulturowym. Zwraca uwagę na rolę i siłę jaką stanowią kobiety w Jemenie, zestawiając ten obraz z tradycją, która jest ogromną barierą w ich rozwoju.

Spójna narracja oraz wielowątkowość powieści sprawiają, że czyta się ją błyskawicznie i nabiera się ochoty na więcej. Steil przedstawia obraz swojego jemeńskiego życia wraz z jego blaskami i cieniami. Nie stara się koloryzować czy demonizować. Zwraca jednak uwagę na komiczne sytuacje wynikające z różnic kulturowych, co często wywołuje szczery śmiech czytelnika. Podczas lektury podróżujemy wraz z autorką po Sanie – stolicy Jemenu oraz kilku innych zapomnianych przez czas miejscach. Podróżujemy także w świat orientu, możemy poznać kulturę wschodu i wiele się nauczyć, nie ruszając się z domu.

Marlena Skrzypczyńska