Kanapka to bardzo wdzięczna przekąska. Jest szybka w przygotowaniu, nie wymaga umiejętności Kurta Schellera, a skutecznie zaspokaja głód. Jeśli jednak typowe kanapki komuś się przejadły, warto wypróbować zestawienia popularne w innych częściach świata. Potrafią zaskoczyć!

Kanapka Reubena

To amerykański klasyk. Ponoć jej pomysłodawcą był Reuben Kułakowski, który przyjechał do Ameryki z Litwy, aby prowadzić interesy i grać w pokera. Szczególnie upatrzył sobie do tego hotel Blackstone. Jako, że hazard z reguły pochłania sporo czasu, przekąska ta, szybko miała okazać się hitem także wśród innych graczy. Była popularna do tego stopnia, że właściciel hotelu, w którym grywał Reuben umieścił ją w menu obiadowym restauracji hotelowej. Inna legenda głosi, że kanapkę wymyślił Arnold Ruben, niemiecki właściciel sławnych, nieistniejących już Delikatesów Rubena w Nowym Jorku. Prawdy pewnie nigdy nie poznamy, więc zamiast dywagować na temat genezy kanapki, warto po prostu jej skosztować.

Składniki:

2 kromki żytniego chleba

2-3 plasterki wołowej wędliny

2 plasterki Emmentalera

2 łyżki osączonej, kiszonej kapusty

1 łyżeczka masła

sos tysiąca wysp

1/2 filiżanki majonezu

1/4 filiżanki ketchupu

1/2 łyżeczki chrzanu

2 łyżki tartej, czerwonej cebuli

1/2 sosu Worcestershire

szczypta soli, pieprzu i cukru

Przygotowanie: Składniki na sos dokładnie wymieszać. Kromki chleba posmarować z zewnętrznej strony masłem, a z wewnętrznej sosem tysiąca wysp. Następnie układać wędlinę, kapustę i ser. Podpiekać chwilę na patelni z obu stron, aby kanapka zrobiła się chrupiąca, a ser się rozpuścił.

Nocna przekąska weterynarza

Brzmi trochę jak tytuł horroru kina klasy B, ale to tylko pozory. W rzeczywistości za hasłem nocna przekąska weterynarza kryje się słynna kanapka z Danii. Dyrlegens natmado stała się popularna w XIX wieku. Historia samej nazwy jest dość prozaiczna, zwyczajnie pewien weterynarz każdego wieczora prosił w pewnej knajpce o kanapkę pasztetem, galaretą, słonym mięsem i krążkami cebuli. Z czasem jej skład zaczął ewoluować. Rosnąca popularność kanapek wynikała poniekąd z rewolucji przemysłowej. W XIX wieku wszechobecny kapitalizm wymusił drastyczne skrócenie przerwy obiadowej. Duńscy robotnicy, nie mogąc wracać do domu na obiad, zaczęli przynosić do pracy pojemniki z kanapkami. Z czasem stały się one narodowym przysmakiem. Mimo, iż jest dość skomplikowana w przygotowaniu, cały trud rekompensuje jej smak.

Składniki:

kromka żytniego chleba

masło, pasztet z gęsich wątróbek

odrobina smalcu z tymiankiem cebulą i jabłkiem

galaretka z sosu po pieczeniu mięsa

cieniutkie plastry pieczonej wołowiny

plasterki cebuli

świeży koperek do dekoracji