Współcześnie taniec bije rekordy popularności na całym świecie. Tańczą młodzi, starzy, gwiazdy i celebryci. Jest to jedna z najbardziej naturalnych form ludzkiej aktywności, a niesie za sobą wiele korzyści. Kryje się w nim jakaś głębia, która daje najzwyczajniej w świecie szczęście.

Od innych sztuk artystycznych odróżnia go to, że jest tak samo lotny jak ludzkie życie. Każdy wykonywany przez nas krok przeminie. Nigdy nie będzie już dokładnie taki sam…

Do mniej popularnych stylów tanecznych należy kathak. Wywodzi się on z Indii i jest bardzo charakterystyczny dla północy kraju. Jak twierdzą eksperci, styl ten powstał z połączenia dwóch kultur – indyjskiej i muzułmańskiej. Tradycją sięga do Indii starożytnych. Pierwotnie służył do opowiadania historii co ściśle łączy się z pochodzeniem jego nazwy. Bowiem określenie tego tańca wywodzi się od słowa katha – sztuka opowiadania. W starożytności wędrowni pieśniarze – narratorzy używali tańca, by zobrazować jakąś historię. Tradycja wywodzi go od mitycznego Kathaksa, który żył 2000 lat temu, podróżował od wsi do wsi i zarabiał na życie opowiadaniem legend, tekstów świętych ksiąg i hymnów religijnych, pomagając sobie przy tym tańcem i śpiewem.

Z nadejściem panowania Muzułman, Kathak wyszedł ze świątyni na dwory. W konsekwencji zakwitał jako forma zabawy i widowiska na hinduskich dworach. Dworski patronat rozwinął Kathak do wysoko technicznej i stylizowanej sztuki z naciskiem na jednoosobowych wykonawców tej sztuki.

Spektakl odbywa się wśród siedzącej dookoła widowni, bez podwyższonej sceny. Tancerz zazwyczaj wykonuje kilka gestów, po czym zastyga na moment w jakiejś pozie, wykonuje znowu kilka gestów i znowu się zatrzymuje. Rytm i praca stopami są głównymi podstawami Kathak. Tło muzyczne tworzy gra na tabli, czasem sarandze. Sam tancerz ma na kostkach 200 ghungrus, czyli dzwoneczków połączonych w bransolety.

Jak się okazuje tego tańca mogą nauczyć się zarówno panowie jak i panie. Ostatnio gościł w Polsce guru stylu Kathak – Pandit Rajendra Gangani, a towarzyszyli mu jego najlepsi wychowankowie – Swati Sinhy i Deodatta Persaud. Jak się okazuje, nie była to jego pierwsza wizyta w naszym kraju. Mistrz przynajmniej raz do roku gości u nas na specjalne zaproszenie i prowadzi warsztaty z polskimi tancerzami. Co więcej, przygotowuje utwory wokalne, połączone z recytacją fraz rytmicznych na polskie festiwale taneczne.

Anna Matysek, fot. Jean-Pierre Dalbéra/wikipedia.pl/CC 2.0