Posłowie Prawa i Sprawiedliwości złożyli w Sejmie dokument, w którym argumentują kandydaturę Stanisława Piotrowicza na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego. Zawarły się w nim dość kuriozalne określenia.

„Stanisław Piotrowicz urodził się 19 lipca 1952 r. w Bochni w rodzinie katolickiej, gdzie rozpoczął naukę w szkole podstawowej, którą następnie kontynuował w Nowym Sączu. Tam uczęszczał również do szkoły muzycznej. W 1971 r. ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Jana Długosza w Nowym Sączu. W 1972 roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, które ukończył z wynikiem dobrym w 1976 r. Następnie rozpoczął aplikację prokuratorską, którą ukończył z wynikiem najlepszym spośród całej grupy aplikantów” – zaczyna się list rekomendujący i póki co nie ma nic dziwnego. 

„Po wprowadzeniu stanu wojennego na skutek krytykowania tego faktu i odmowy prowadzenia śledztw o charakterze politycznym, jakie dopiero wtedy pojawiły się w tej jednostce z dnia na dzień został przeniesiony do prokuratury niższego szczebla i szykanowany. W konsekwencji tego złożył wypowiedzenie pracy na piśmie. Jako „uciekinier” z prokuratury w stanie wojennym nie mógł jednak znaleźć żadnej pracy mając w tym czasie ma utrzymaniu niepracującą żonę i dwójkę małych dzieci. Za namową bliskich autorytetów przekonywujących go do tego, że w prokuraturze potrzebni są przyzwoici ludzie pod koniec trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia cofnął je.” – czytamy w kolejnym akapicie, z którego wynika, że Piotrowicz był uciekinierem i szykanowany. O przynależności do PZPR też nic nie przeczytamy. 

Nie ma w nim mowy o sprawach politycznych, które podczas stanu wojennego opracowywał Piotrowicz (m.in. sprawa Pikula) Nie napisano , że tuż po stanie wojennym za służbę Piotrowicza odznaczono go Brązowym Krzyżem Zasługi. Internauci szybko podchwycili pismo, szczególnie wątek „uciekiniera” nagrodzonego później krzyżem zasługi.

zobacz też: