Wielu ludzi boryka się z nadwagą i otyłością. Mimo stosowania różnych rygorystycznych diet ich waga ciągle się nie zmienia – nie maleje, albo co gorsza, nawet wzrasta. Niektórzy z nich nie poddają się i ciągle próbują nowych rozwiązań, inni tracą zapał, rezygnują z jakichkolwiek działań i wracają do starych przyzwyczaje. Dla wszystkich tych, którzy spotkali się z niepowodzeniem po stosowaniu odchudzającego jadłospisu, ratunkiem jest rewolucyjna dieta Montignaca.

Dieta ta gwarantuje niesamowite efekty, ale żeby nie było tak kolorowo przedstawiamy warunki, które musi spełniać osoba decydująca się na ten sposób odżywiania. Po pierwsze – determinacja. Dieta Montignaca wymaga perfekcyjnego dostosowania się do jadłospisu. Osoba decydująca się na nią musi dokładnie podporządkowywać się ”żywieniowym” nakazom i zakazom. Dobre rezultaty zagwarantuje tylko upór, dyscyplina, wytrwałość w dążeniu do celu i niepozwalanie sobie na nawet najdrobniejsze ustępstwa. Dobrą wiadomością jest, że w przypadku tej diety kalorie nie mają większego znaczenia. Unikniemy więc wyliczania dziennego zapotrzebowania kalorycznego i ciągłego pilnowania się określonych liczb. Montignac opatentował sposób odżywiania, w którym główną rolę odgrywa indeks glikemiczny.

Indeks glikemiczny określa wpływ danych produktów na poziom glukozy we krwi. Im wyższa jego wartość tym szybciej i gwałtowniej rośnie glukoza, a przez nią między innymi wzrasta apetyt. Na podstawie tych tez Montignac stworzył dietę, która opiera się na kilku podstawowych zasadach. Przede wszystkim należy jeść 3 posiłki dziennie (węglowodanowo-białkowe, tłuszczowo-białkowe) – dwa z udziałem węglowodanów i jeden tłuszczowy. Owoce powinny być jedzone z samego rana, na czczo, a warzywa należy dodawać do każdego posiłku (powinny ważyć tyle, co całe danie). Dzienne zapotrzebowanie na białko wynosi 1 gram na kilogram masy ciała. Jeśli chodzi o węglowodany to dozwolone są jedynie te z indeksem glikemicznym mniejszym lub równym 50. Niską wartość IG (do 35) mają między innymi: jajka, pomidory, ogórki, rzodkiewki, papryka, orzechy ziemne i pomarańcze. W przedziale o średniej wartości IG (40–50) mieszczą się: winogrona, makaron razowy, ryż brązowy, morele i figi suszone oraz masło orzechowe. Najwyższy IG (70 i więcej) mają sucharki, pieczywo białe, mąka pszenna, ziemniaki i owsianka. Pełne tabele z ładunkiem glikemicznym dostępne są w Internecie.

Efekty zaobserwowane po diecie Montignaca to nie tylko utrata wagi, ale również lepsze samopoczucie, spadek złego i wzrost dobrego cholesterolu we krwi, spokojny sen oraz zmniejszone uczucie zmęczenia.

Może warto zwrócić większą uwagę na indeks glikemiczny spożywanych przez nas posiłków?

Anna Kukiełka