Mają ponad 28 lat i ciągle nie potrafią samodzielnie pokierować swoim życiem. Z każdą decyzją biegną do rodziców, a o wypełnieniu PIT-u w pojedynkę nie ma już mowy. Czy jesteś „dzieckiem-pasożytem”?

Winni rodzice?

Prawdopodobnie wynika to ze złego podejścia rodziców. Jeśli rodzic zgadza się na każdą zachciankę dziecka, podaje mu wszystko na złotej tacy, nie będzie ono potrafiło później walczyć o swoje. Nie wykształci podstawowych umiejętności, z prostej przyczyny – przedtem nie musiało robić nic. Z drugiej strony, często postawa rodziców, jest tak władcza, że dziecko nie ma sił wyrwać się spod ich kontroli. Jest tak przyduszone więzami, oczekiwaniami, które nałożyli na niego rodzice, że nie jest w stanie samodzielnie rozwinąć skrzydeł. Jeszcze inny typ rodzica, pragnie, aby ich dziecko na zawsze pozostało od nich zależne. Potrzebują jego obecności, do utwierdzania się, że ciągle są mu potrzebni i mają nad nim kontrolę. Sprawia to, że dziecko – nawet już jako osoba dorosła – będzie potrzebować stałego nadzoru drugiego człowieka.

A może winne dziecko?

Problem nieogarnięcia życiowego dzieci, może wynikać też z ich własnej postawy. Jeśli ktoś egoistycznie nie chce marnować czasu na pracę, bo jest na nią „za dobry” i woli poświęcić się tzw. celom wyższym, czyli w praktyce, rzeczom przyjemnym, które nie przynoszą pieniędzy, marne są szanse, że ów ktoś kiedykolwiek będzie w stanie sam rozwinąć skrzydła. Uciekanie od odpowiedzialności, nie doprowadzi do niczego dobrego. Dzieci  nie myślą, o swoich rodzicach, o ich potrzebach, a jedynie o zaspokojeniu własnych pragnień. Nie tyczy się to jedynie osób samotnych, wiele młodych małżeństw również woli trzymać się „spódnicy mamusi”. W obecnym świecie, często przyczyną jest sytuacja finansowa, jednak nierzadko kusząca jest perspektywa posprzątanego mieszkania i przygotowanego obiadu bez wkładu własnych sił.

Problem istnieje

Coraz więcej młodych ludzi decyduje się na mieszkanie z rodzicami. Często jest to skutek zawiłych kolei losu, lecz  równie często, przyczyną jest nieporadność życiową. Młodzi ludzie, którzy nie potrafią samemu gospodarować swoim życiem, potrzebują wsparcia rodziców i to nie tylko psychicznego, ale też finansowego.

Ewa Szymańska