Znany głównie z komediowych ról Ben Stiller tym razem odsłania swoje drugie oblicze. Pokazuje, że stać go na refleksyjność doprawioną odrobiną słodyczy, goryczy i humoru. Nie tylko wciela się w główną rolę, ale również reżyseruje. I choć jego obraz raczej nie wejdzie do kanonu najważniejszych dzieł w historii kinematografii, to udało mu się stworzyć niemal dwie godziny przyzwoitej rozrywki.

Walter Mitty jest zwykłym, szarym obywatelem, który w młodości miał wiele planów, jednak niewiele z nich udało mu się zrealizować. Mieszka z nieco nadopiekuńczą matką oraz zwariowaną siostrą, nie ma partnerki, a w jego życiu praktycznie nic się nie dzieje. Nawet zawodowo pozostaje niejako w ukryciu, bowiem pracuje w archiwum negatywów. Pomimo tego, że od zawsze marzył o pełnym przygód życiu, nie udało mu się nawet przekroczyć granic swojego miasta. Brak interesujących punktów w życiorysie wpływa na samoocenę Waltera, a ta z kolei na jego relacje z innymi ludźmi – między innymi z pracującą w jego firmie Cheryl Melhoff, w której skrycie się podkochuje, ale nie ma śmiałości z nią nawet porozmawiać.

Odskocznią Waltera od monotonii jest niezwykle barwny świat wykreowany przez jego wyobraźnię. Mitty’emu często zdarza się śnić na jawie. Wtedy całkowicie odłącza się od otoczenia, snując alternatywne wizje rzeczywistości, mające po części zrekompensować mało ekscytującą codzienność. Fantazje Waltera przypominają hollywoodzkie produkcje, natomiast sam bohater odgrywa w nich role wszystkich tych osób, którymi chciałby być w rzeczywistości.

Pewnego dnia okazuje się, iż magazyn Life, w którym pracuje Mitty, ma rozpocząć działalność elektroniczną, kończąc tym samym erę papierową. Zwieńczeniem drukowanej historii czasopisma ma być numer ze zdjęciem stanowiącym dzieło życia podróżnika Seana O’Connella, idola Waltera. Niestety, negatyw z wyjątkową fotografią ulega zgubieniu, a Mitty, w celu jego odnalezienia, wyrusza w podróż, której nie powstydziliby się nawet najbardziej wytrawni poszukiwacze przygód. 

Film Bena Stillera łączy w sobie kilka gatunków. Znajdziemy w nim elementy komedii, romansu, a także kina sensacyjnego. Stiller zgrabnie porusza się między nimi, tworząc spójną, trzymającą w napięciu całość. Nie podejmuje on próby stworzenia szczególnie skomplikowanych postaci, a stawia na bohaterów sympatycznych, miejscami nawet całkiem zabawnych.

O sile filmu decyduje jego nieodparty urok oraz bardzo optymistyczny wydźwięk. Wszystko tutaj jest pozytywne. Reżyser przekonuje nas, iż świat jest pełen wspaniałych ludzi, gotowych na bezinteresowne akty życzliwości. Namawia nas, abyśmy rozejrzeli się wokół i dostrzegli cichych bohaterów codzienności, stojących za największymi sukcesami. Doceniajmy także tych, których nie widać, bo być może robią dla nas znacznie więcej, niż nam się wydaje.

Myślą przewodnią filmu jest to, że nigdy nie jest za późno na spełnianie marzeń, zaś ich realizacja przyczyni się do wzrostu ogólnego poziomu zadowolenia z życia. Przesłanie, chociaż nieszczególnie oryginalne, wywołuje uśmiech na twarzy, a to już jest wystarczający powód, żeby wybrać się na ten film do kina.

Alicja Borza