Balet jest sztuką, która nie traci na popularności, pomimo oddawania kultu brzydocie w wielu artystycznych dziedzinach. Technika taneczna, która jest jego trwałym elementem charakteryzuje się czystym pięknem formy. Na które przedstawienia warto wybrać się do teatru? Prezentujemy charakterystykę tych najbardziej wyjątkowych. Pomimo tego, że większość osób chodzi na widowisko dla konkretnego tancerza, istnieją pozycje obowiązkowe, które miłośnik sztuki powinien zobaczyć.

Jezioro łabędzie

Dzieło klasyczne w IV aktach. Fenomen sztuki baletowej. Choć wiele osób zna je na pamięć, ogłoszenie o realizacji przez zespół baletowy kolejnej adaptacji Jeziora łabędziego wzbudza ogromne podniecenie wśród miłośników. Ponadczasowe piękno, które jest jego synonimem stanowi nieskończone źródło inspiracji. Balet o zaklętym łabędziu, złym czarnoksiężniku Rothbarcie, przystojnym księciu i miłości ma w sobie coś magicznego. Jest również klasycznym przykładem dzieła, którego narracja wyznacza podział na dobro i zło. Choreografię oryginału stworzył Marius Petipa oraz Lew Iwanow. Muzyka Piotra Czajkowskiego jest dodatkowym atutem tego wyjątkowego baletu.

Sen nocy letniej

Sen nocy letniej jest adaptacją dzieła Williama Szekspira w II aktach. Balet został stworzony przez Johna Neumeiera, natomiast autorem muzyki jest Feliks Mendelssohn oraz Gyorgy Ligeti. Dźwięk wyznacza w widowisku dwie płaszczyzny narracyjne: realia oraz widzenia senne. Przedstawienie ma charakter teatru Szekspirowskiego. Opowiada losy trzech par: Hermii i Lizandra, Tytanii i Oberona oraz Heleny i Demetriusza.

Bajadera

Bajadera nie jest baletem znanym zbyt dobrze, należy do gatunku orientalnych baletów klasycznych, ale z pewnością jest warta uwagi. Autorem oryginalnej choreografii jest Marius Petipa. Niestety była ona wielokrotnie zmieniana przez różnych twórców, dlatego nie wiadomo jak wyglądała w swojej pierwotnej wersji. Muzykę do baletu napisał Ludwig Minkus. Dzieło w IV aktach, którego akcja rozgrywa się w Indiach, opowiada o miłości dwóch mężczyzn do bajadery Nikki. Bajaderze często zarzuca się wykorzystywanie zbyt wielu scen z pantomimą.

Romeo i Julia

Tragiczna miłość kochanków jest doskonałym tematem nie tylko w literaturze ale również filmie i balecie. Przedstawienie na podstawie dzieła Williama Szekspira doczekało się wielu wersji, na szczególną uwagę zasługują dwa z nich. Leonid Ławrowski stworzył widowisko w III aktach. Muzykę do niego napisał Sergiusz Prokofiew (warto również odsłuchać jego muzykę do Kopciuszka). Stworzone przez niego dźwięki oddają charakter każdej postaci, zmieniają się również w trakcie przemian wewnętrznych. W przeciwieństwie do inscenizacji stworzonej przez Jerzego Kaplińskiego balet wiernie przedstawia historię nieszczęśliwych kochanków. Natomiast u Kaplińskiego dzieło posiada tylko I akt, obrazujący jedynie sam wątek miłosny. Brakuje np. postaci Tybalta.

Dziadek do orzechów

Dzieło oparte na wersji baśni Aleksandra Dumasa Dziadek do orzechów i Król Myszy. Zostało zrealizowane w II aktach. Oryginalną choreografię stworzył Lew Iwanów, libretto Marius Petipa i Iwan Wsiewołożski , natomiast muzykę Piotr Czajkowski. Dziadek do orzechów zdobył najmniejszą popularność z trzech baletów polskiego kompozytora (Jezioro łabędzie, Śpiąca królewna). Ze względu na tematykę najczęściej wystawiany jest w okresie świąt Bożego Narodzenia. Balet z pewnością można nazwać baśnią, w której główną rolę odgrywa świat dziecięcych wyobrażeń oraz emocji.

Giselle

Giselle jest jednym z najbardziej znanych baletów romantycznych. Widowisko stworzone w II aktach. Muzykę do dzieła tanecznego napisał Adolphe Adam, a choreografię przygotowali Jean Coralli i Jules Perrot. Giselle jest baletem wystawianym po dzień dzisiejszy. Jej fabuła opiera się na tajemniczej legendzie o fantastycznych zjawach kobiet – willid. Temat przewodni to oczywiście nieszczęśliwa miłość.

Marta Nagórka

Źródło: I. Turska, Przewodnik baletowy, Kraków 2011