Jak żyje się w całkowitej ciemności i ciszy? Trudno to sobie wyobrazić. 14-letnia Marie Heurtin nie musiała sobie tego wyobrażać. Ona tak żyła. Bez kontaktu ze światem, trochę jak dzikie zwierzę, przerażona wszystkim, co ją otaczało. To właśnie jej historię opowiada film “Historia Marii”.

Wydarzenia przedstawione w filmie zdarzyły się naprawdę pod koniec XIX wieku. Maria urodziła się niewidoma i niesłysząca. Rodzice, kochający ale bezradni, postanowili poszukać pomocy w pobliskim zakładzie dla osób niesłyszących prowadzonym przez zakonnice.  Początkowo siostry nie chciały podjąć się opieki nad dziewczynką, z którą nie było żadnego kontaktu. Jednak podczas tej pierwszej wizyty w klasztorze,  przez krótką chwilę, Maria, skradła serce jednej z z nich. Od tej pory życiowym celem siostry Małgorzaty stało się nauczenie Marii życia we współczesnym świecie, a przede wszystkim komunikowania się z otoczeniem. Czy   udało jej się dokonać przełomowych zmian w życiu Marii? Odpowiedzi szukajcie w filmie „Historia Marii”.

Wykluczenie społeczne dotyczy wielu grup. W przypadku niepełnosprawnych to zjawisko jest o tyle trudne, że przyczyny odrzucenia są całkowicie niezależne od  wykluczonych. Osoby zmagające się z niepełnosprawnościami są często niezauważane czy wręcz ignorowane przez otoczenie. Film „Historia Marii” pokazuje  jak wiele możemy sobie wzajemnie zaoferować. Czasami wystarczy gest, nieco życzliwości czy po prostu empatii, alby uwolnić pokłady dobra i życiowej mądrości, którą niepełnosprawni mogą podzielić się z innymi. Kwestie przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu są często poruszane przez wielkich tego świata, jednak zwykle dla osiągnięcia własnych celów. Mało kto zastanawia się, jak wiele  może zrobić w swoim najbliższym otoczeniu. Do takiej refleksji prowokuje „Historia Marii”.

Historia Marii to oparty na faktach, poruszający, filmowy portret głuchej i niewidomej od urodzenia Marie Heurtin, żyjącej we Francji pod koniec XIX wieku. Jej przypadek stał się głośny dzięki francuskiemu profesorowi Louisowi Arnouldowi, który w 1910 roku opublikował obszerne stadium na jej temat, zatytułowane Ames en prison (przetłumaczone na angielski jako Imprisoned Souls/Uwięzione dusze). Książka bardzo szybko zyskała popularność, miała wiele wydań i przetłumaczono ją na kilka języków. Kolejną inspiracją reżysera była również Helen Keller, znacznie bardziej znana amerykańska odpowiedniczka Marie Heurtin, urodzona 5 lat później w Stanach Zjednoczonych, która utraciła wzrok i słuch w wieku 19 miesięcy. W wyniku terapii prowadzonej przez jej niewidomą nauczycielkę Anne Sullivan, Keller nauczyła się pisać, czytać i mówić, a potem została pisarką i społeczną aktywistką.

Historia Marii porównywana jest przez krytyków do takich filmów, jak: Dzikie dziecko François Truffauta, Cudotwórczyni Arthura Penna, czy Camille Claudel, 1915 Bruno Dumonta. Na uwagę  zasługują tu dwie wybitne kreacje aktorskie. Rolę niepełnosprawnej Marie zagrała niesłysząca, debiutująca na ekranie Ariana Rivoire – młoda dziewczyna, spotkana przez reżysera w instytucie dla osób niedosłyszących, z którym współpracował on podczas zbierania materiałów do filmu. Rolę Siostry Małgorzaty zagrała z kolei Isabelle Carré, która wystąpiła w innym filmie reżysera Romantics Anonymous ( Przepis na miłość ) i nagrodzona została w 2003 roku francuską nagrodą Césara dla Najlepszej Aktorki za rolę w filmie Beautiful Memories ( Wspominać piękne rzeczy ).

_____________________________________

Zapraszamy również do polubienia naszego profilu na Facebooku oraz zapoznania się z ofertą naszego sklepu internetowego.