Woody Allen to miły starszy pan w okularach. Wydaje się być niepozorny, ale swoją największą rolę odegrał w historii światowej kinematografii. Praktycznie każdy jego film osiągnął wielki sukces. Ale jak on to robi?

W wielu wywiadach dał się przecież poznać jedynie jako prosty i sympatyczny człowiek. Nikt nie uwierzyłby, że w tak introwertycznej osobie jak on, drzemie tak ogromny geniusz! Dopiero przy bliższym kontakcie można było zauważyć jego nieprawdopodobną inteligencję, błyskotliwość i przede wszystkim poczucie humoru.

Jak można wyczytać z wypowiedzi osób ze środowiska Allena, należy on do ludzi wyjątkowo zdyscyplinowanych. Gdziekolwiek by nie był – na wakacjach, w domu – to każdego dnia o konkretnej porze zabierał się do pracy. Od zawsze zapisywał swoje pomysły na maleńkich karteczkach, które obecne były w każdym zakątku jego gabinetu. Z czasem na biurku twórcy zagościła na dobre wielka papierowa torba ,,na myśli”. Żadna z kartek nie miała przecież prawa się zgubić! Każda nowa idea była na wagę złota, mimo tego, że z dnia na dzień ich liczba była coraz większa.

Jak powstają scenariusze? To papierowa torba pełni rolę wyroczni. Drogą losowania Woody Allen wybiera karteczkę z pomysłem, która po jakimś czasie przeistacza się w scenariusz filmowy. Bazują one głównie na naukach jak filozofia czy psychologia, ale także na żydowskim pochodzeniu autora i Nowym Jorku, z którym związany jest od urodzenia.

Allen znany jest przede wszystkim jako twórca ,,intelektualnej komedii”. Być może właśnie dlatego, jego produkcje biją wszelkie rekordy popularności. Filmy, które tworzy w większości przypadków poruszają różnorodne zagadnienia kulturowe, które dla widza są łatwe w odbiorze i nie sprawiają trudności ze zrozumieniem. Wielokrotnie także Allen nawiązywał do innych twórców starego, klasycznego kina. Większości z tych odwołań przeciętny widz nie dostrzeże. Kompozycja filmów jest więc celowo zbudowana w taki sposób, że mimo niedostrzegania pewnych szczegółów, odbiorca będzie w stanie poprawnie zinterpretować przesłanie ideowe.

Dodatkowym atutem kompozycji jest to, że autor niekiedy sam staje z drugiej strony kamery. W swoich filmach grał zazwyczaj ,,ofiary losu”, bohaterów znerwicowanych i pełnych życiowych rozterek, z którymi nie dają sobie rady. Jako postać często rzuca charakterystycznymi dla siebie, sarkastycznymi żartami, które wywołują uśmiech na twarzy widza.

Coraz to nowsze produkcje zachwycają rzesze amatorów lekkiego kina. Perfekcjonizm tego reżysera, przemyślenie całej kompozycji same zachęcają do oglądania. To jest fenomen na skalę światową. Od kilku lat kręci swoje dzieła w Europie, odnosząc się zarówno do klasycznego kina europejskiego jak i amerykańskiego. Jednak na żadnym innym kontynencie jego filmy nie cieszą się aż taką popularnością jak u nas. Cynizm i dystans jaki Woody Allen ukazuje w swoich filmach stawia go na piedestale wśród artystów, którzy na zawsze zapiszą się w historii światowej kinematografii. Jego fenomen polega na tym, że oglądając film, już wiemy, że to na pewno jego produkcja, po prostu. I nie rozumieć czemu, uważany jest za niszowego reżysera kina artystycznego.

Anna Matysek, fot. Georges Biard/wikipedia.pl/CC 3.0; Colin Swan/CC 2.0; Bernard Boyé/CC 3.0; David Shankbone/CC 3.0